Mick Stirling studeerde cello aan de Guildhall School of Music bij Leonard Stehn en Raphael Wallfisch. Hij vervolgde zijn studie aan het Banff Centre, Canada en bij Lawrence Lesser aan het New England Conservatory in Boston, VS. Andere belangrijke mentoren waren David Takeno, Hans Keller, Louis Krasner, Eugene Lehner, Colin Carr en Bernard Greenhouse. Van 1989 tot 1997 was Michael cellist van het Ensemble Modern in Frankfurt, Duitsland. Ook was hij acht jaar lang lid van het Raphael Ensemble (strijksextet, Londen) dat vele cd’s opnam voor Hyperion. In 1997 trad hij toe tot het Brindisi Quartet in Londen, waar hij negen jaar woonde en werkte. Gedurende deze periode speelde hij met vele kamermuziekgroepen en als gast-principalcellist bij verschillende orkesten, waaronder: The Philharmonia Orchestra, London Symphony Orchestra, Royal Philharmonic Orchestra, London Philharmonic Orchestra, English Chamber Orchestra en The Scottish Chamber Orchestra. Mick verhuisde in 2004 naar Amsterdam en werd in 2004 eerste cellist van het Radio Filharmonisch Orkest in Nederland. Hij was jarenlang een vaste gast van het Chamber Orchestra of Europe. Michael is tevens lid van Nieuw Amsterdams Peil, het Brunsvik String Trio en speelt veel kamermuziek in het algemeen. Hij nam het celloconcert van Hindemith (Kammermusik nr. 3) op voor RCA met Marcus Stenz en het Ensemble Modern, dat de Duitse Criticusprijs won. Zijn ensemble, het Brunsvik String Trio, nam in 2020 de volledige strijktrio’s van Beethoven op cd op voor Zefir Records. In 2022 verschijnt nog een cd met Mozarts ‘Divertimento’.
