Aemstele Ensemble is opgericht door pianiste Mitsuko Saruwatari en cellist Yke Viersen. Dit is een ensemble met flexibele bezetting en behalve de twee oprichters kunnen elk concert andere musici meespelen. Tijdens concerten van het Aemstele Ensemble kan het publiek genieten van gevarieerde programma’s met muziek voor solo, duo, trio, kwartet en kwintet.
Mitsuko Saruwatari | piano
Maaike Aarts | viool
Richard Wolfe | altviool
Yke Viersen | cello
Robert Schumann, Phantasie Stücke opus 73
Wilhelm Berger, Introduktion und Fuge in g moll op. 42
Frank Bridge, Phantasy voor pianokwartet
Robert Schumann, Klavierquartett opus 47
Robert Schumann, Adagio und Allegro opus 73
Schumann (1810-1856) schreef in 1849 verschillende kamermuziek werken voor diverse instrument met piano. Zo ontstonden de ‘Phantasiestücke’ voor klarinet en piano (opus 73), de ‘Stücke im Volkston’ voor cello en piano (opus 76) en ook zijn ‘Adagio und Allegro’ oorspronkelijk voor Hoorn en piano (opus 70).
Wilhelm Berger, Introduktion und Fuge in g moll op. 42
Hoe is het mogelijk dat de naam van de componist Wilhelm Berger (1861-1911) zo goed als verdwenen is in de muziekgeschiedenis? Berger was een succesvolle pianist, een van de chef dirigenten van de Meininger Hofkapelle en behalve dit alles, een componist van meer dan 100 werken die destijds allemaal uitgegeven zijn. Pianiste Mitsuko Saruwatari is voor het eerst de pianostukken van deze vergeten meester aan het opnemen op CD. In dit programma wordt een van Berger’s meest prominente stukken te gehore gebracht. Het stuk komt rechtstreeks uit het archief van een bibliotheek in Meiningen, waar het meer dan 100 jaar in rust heeft gelegen.
Frank Bridge, Phantasy voor pianokwartet
Frank Bridge (1879-1941), die vooral bekend is geworden als leraar van Britten en als altist in het beroemde Joachim Quartett, geldt als “conservatief” componist. Zijn werk zou men kunnen omschrijven als post-romantisch. Dit wordt bevestigd in zijn in 1910 voltooide Phantasy voor pianokwartet. De titel “Phantasy” heeft te maken met het feit, dat het bedoeld was als inzending voor de Walter Willson Cobbett Competition. Aan dit concours had Bridge al twee keer deelgenomen: met een Phantasy voor strijkkwartet (derde prijs) en in 1907 met een Phantasy voor pianotrio, waarmee hij het concours won. De vorm “Phantasy” was voor het concours voorgeschreven en gaat terug op een oude Engelse vorm, waarbij in één deel vier onderdelen met verschillend tempo en karakter aan de orde moesten komen.
Robert Schumann, Klavierquartett opus 47
Nadat Schumann (1810-1856) aanvankelijk tien jaar lang vele meesterwerken voor piano solo had gecomponeerd en in de periode daarna een aantal prachtige liederencycli en een symfonie, bereikte hij in 1842, op 32 jarige leeftijd, zijn hoogtepunt als componist en schreef hij een aantal bijzondere kamermuziekstukken. Het pianokwartet opus 47 is daarvan wellicht het succesvolste. De invloed van de klassieke stijl is nog wel aanwezig, maar de spontaniteit en overvloed aan expressie is definitief die van de romantiek. Na de korte, dromerige opening van de strijkers, begint het eerste thema vol vreugde. Na het mysterieuze scherzo volgt het bekende Andante cantabile, de liefdesverklaring van Schumann aan zijn Clara. Het stuk sluit met het briljante vierde deel met een fugatisch thema, een hommage aan de door Schumann hoog gewaardeerde Bach.
